Bezint eer gij aan de studie geneeskunde begint?
Blog Lewi Vogelpoel
Geen vaste stek meer voor de dokter
Onlangs heb ik een debatavond bijgewoond van en over de jonge klaren. Ik werd getriggerd door de uitspraak dat medisch specialisten maar moesten wennen aan het idee dat de tijden veranderd zijn, en er ook voor de dokter, net als de timmerman geen vaste stek meer is weggelegd. De zorgvraag zal blijven, dus zolang men de zorg volgt naar daar waar het dat jaar door de zorgverzekeraar is ingekocht moet dat geen probleem zijn.
Artsengezinnen als nomaden
Onmiddellijk doemde mij een voorland op van medisch specialisten met hun gezinnen,als nomaden door Nederland trekkend naar de ziekenhuizen, die in dat jaar uitverkoren zijn door de zorgverzekeraar de vakspecifieke zorg te leveren.
Los van dat een vaste baan voor een ieder van belang kan zijn, bijvoorbeeld om stabiliteit te geven aan het gezin, is er wel een verschil tussen een timmerman en een arts.
Beperkt aantal werkplaatsen
In tegenstelling tot de timmerman kan een medisch specialist vrijwel uitsluitend in een ziekenhuis of een ZBC werken. Het aantal ziekenhuizen slinkt en ZBC’s krijgen het moeilijk. Zelf starten van een eigen zorginstituut is ingewikkeld en terecht gebonden aan vele regels en vergunningen. Bovendien heeft de medisch specialist per 1 januari 2015 geen zelfstandig declaratierecht meer.
Beperkte bevoegdheid en dreigend verlies daarvan
Zonder werk zitten is een groot probleem voor een arts. Immers bij niet genoeg werk in de directe patiëntenzorg verliest een arts zijn bevoegdheid, een timmerman niet. Bovendien is de medisch specialist beperkter in het assortiment dat hij kan en mag leveren. Immers een oogarts mag geen heup plaatsen en een orthopeed geen staaroperatie verrichten.
Verstoring patiënt-arts en samenwerkingsrelaties slecht voor kwaliteit
Met de grote contracteermacht van de verzekeraar en de tijdelijke contracten tussen verzekeraars en zorgverleners wordt het onmogelijk om een goede patiënt-arts relatie of fatsoenlijk een praktijk op te bouwen.
Het belang van een vaste en goed geoliede organisatie, vertrouwde interne en regionale samenwerkingsrelaties voor het goede verloop van de zorg wordt door de huidige beleidsmakers volledig genegeerd. Bovengenoemde relaties zijn echter wellicht nog een belangrijkere factor voor de kwaliteit en continuïteit van de zorg, dan welke financiële prikkel dan ook.
Verhuizing richting nieuwe baan noodzakelijk
Omdat medisch specialisten dienst draaien en daarvoor binnen een bepaalde tijd in het ziekenhuis moeten kunnen zijn, is verhuizen naar de stad waar het ziekenhuis staat vaak op zijn minst wenselijk, zoniet noodzakelijk. Vandaar het nomaden visioen.
Marionet van de verzekeraar
Last but not least. Voorgenomen wijziging artikel 13 zorgverzekeringswet zal de verzekeraar grote sturingsmacht geven over patiënt en zorgverlener. Een groot deel van de Nederlanders verliest hiermee 364 dagen van het jaar definitief het recht op de vrije keuze zorgverlener, met behoud van 1 dag per jaar keuze op een polis. Al zal voor hen, die aangewezen zijn op een aanvullende verzekering, ook dat laatste een utopie worden.
Het betekent het einde van het verzekeraars-onafhankelijk medisch advies. Immers de zorgverlener, die niet in de smaak valt bij de verzekeraar, krijgt geen contract en sterft een financiële dood.
De arts blijft medisch verantwoordelijk, maar heeft niet meer de bijbehorende regie, en dreigt daarmee tot kop van Jut te vervallen.
De panelleden waren grosso modo ervan overtuigd dat we ons in een transitie fase bevinden. Het is mij onduidelijk waarom. Immers voor de arts en patiënt zal het in principe voortaan een continue wisseling worden van waar, welke zorg verleend zal gaan mogen worden.
Is er nog een toekomst voor de jonge specialist in Nederland? Wat staat er tegenover een jarenlange investering in deze opleiding?
Het moge duidelijk zijn dat wil men onze talentvolle jeugd voor de Nederlandse zorg behouden, men hen ook een werkzame toekomst dient te bieden.