Henriëtte Koomans

door Maayke Sluman

Henriëtte Koomans (1961) is zelfstandig organisatie adviseur en begeleidt al decennia lang leiderschapsprogramma’s voor het bedrijfsleven en de overheid. Ze geeft als gastdocent o.a. les aan de MIT Sloan School of Management in Boston en de Nyenrode Business Universiteit. Haar belangstelling voor gedrag van mensen in organisaties begon al meer dan 25 jaar geleden. In 1987 schreef ze haar doctoraal scriptie over cultuurverandering in organisaties aan de Universiteit van Amsterdam. Ze volgde de opleiding van het Instituut voor Toegepaste Psychologie en deed daarna een avondopleiding in proza en drama van de Schrijversvakschool Amsterdam. In 2008-2009 studeerde ze aan Harvard University vakken als Gender and Leadership, Public Speaking en Shakespeare in Modern Culture. Dit studie sabbatical gaf haar de kans met nieuwe concepten rond leiderschap te experimenteren.

Je werkt als coach en adviseur. Is het anders voor jou om met artsen te werken, en met vrouwelijke artsen in het bijzonder?
Ik coach een aantal vrouwelijke bestuurders van grote zorginstellingen. Wat ik in hen bewonder, is dat ze zichzelf bevragen of ze de inspiratie en energie hebben om een vernieuwende koers te (blijven) varen. Het is een intrinsieke eis die ze zelf stellen. Deze vrouwen willen voelen dat ze echt iets kunnen toevoegen. Dan zijn ze bereid het organisatorische en politieke ‘spel’ daarvoor aan te gaan. Daar heb je energie voor nodig. Wat me opvalt bij de masterclasses die ik dit jaar bij Karolinska University Hospital in Stockholm geef, is dat er een grote spanning zit tussen het beroep van arts én het leidinggeven aan veranderingen. De loyaliteit naar de patiëntenzorg is enorm. Dezelfde spanning zie ik terug bij vrouwelijke artsen in leidinggevende functies die ik als gastdocent bij een leiderschapsprogramma voor vrouwen meemaak. Daar is nog een wereld te winnen op het gebied van beïnvloeding en organisatie dynamiek. Je moet echt helder hebben wat je wilt en waarom. Hoe je je omgeving blijft motiveren. Het is niet ‘even’ er naast. De loyaliteit ligt, heel begrijpelijk, bij de eigen vakgroep/afdeling en het inhoudelijk goed willen zijn in wat je doet. Mannen zijn zich meer bewust van het spel van beïnvloeding; het hoort er gewoon bij ook al vraagt het veel!