Karolien van den Brekel
“Positieve Gezondheid als leidraad voor mijn loopbaan en leven”
Als huisarts in Leidsche Rijn met aandachtsgebied preventie en positieve gezondheid, hoop ik een voorbeeld te mogen zijn voor mijn (vrouwelijke) collega’s.
In mijn carrière heb ik nooit het vanzelfsprekende, of meest gemakkelijke, pad gekozen. Mijn man had een internationale baan en ik heb in Amerika, Duitsland, Japan en Ierland gewoond en gewerkt. In Amerika deed ik onderzoek, waar ik later op gepromoveerd ben. Na de huisartsopleiding in Nederland, heb ik in Duitsland in een privé rugkliniek gewerkt en waargenomen in huisartspraktijk. Met name de stap naar Japan, met twee kleine kinderen was geen vanzelfsprekende.
Een artikel in VNVA tijdschrift de VAMP destijds inspireerde me om toen een coach te zoeken. Zij vroeg mij wat vind je belangrijk en waar wordt je blij van? Ik wilde kunnen groeien en mezelf ontwikkelen, en er ook voor mijn kinderen kunnen zijn. Zo ben ik op andere wijze naar onze buitenland ervaringen gaan kijken. Mijn man faciliteerde de locatie. Ik heb hierdoor mijn horizon enorm kunnen verbreden en leerde over verschillende gezondheidszorgsystemen. In Japan heb ik een internationale coaching opleiding gedaan, dat ik (inmiddels alweer 9 jaar) terug in Nederland, in mijn coachende rol als huisarts dagelijks toepas en ook in mijn Coachingspraktijk voor medici. Natuurlijk was het niet altijd makkelijk, maar het heeft mijn leven enorm verrijkt en bovenal veel plezier gebracht. In de verschillende fasen van mijn carrière en ook als moeder van opgroeiende kinderen heb ik geleerd hoe belangrijk veerkracht, zingeving en balans zijn.
Ik krijg regelmatig van mensen terug dat ik zo enthousiast ben en bevlogen een presentatie kan geven, maar ook de rust en tijd kan nemen voor een patiënt. De combinatie tussen het werk in de praktijk, en me bezig te houden met innovatie en beleid bevalt me goed.
Ik vind met name de kracht van samenwerken en partijen bij elkaar brengen, nog goed om te noemen. Ik geloof in continu op zoek gaan naar win-wins. In de wijk in Leidsche Rijn heb ik de vorming van een samenwerkingsnetwerk “gezonde wijk alliantie” aangejaagd voor professionals van zorg, welzijn en preventie. We kunnen in de zorg kijken naar wat er niet goed gaat (wat we in de media lezen), maar probeer er dan liever wat aan te doen, door zelf het goede voorbeeld te geven. “Practice what you preach”. Als huisarts zet ik mezelf ook regelmatig in als instrument naar patiënten. Enerzijds op individueel niveau, door inzicht te krijgen met bv een stappenteller en daardoor (zelf ook) gedrag te veranderen, en met patiënten te delen dat het soms lastig is. Maar ook om mijn visie die ik heb op preventie en een gezondheidsgerichte benadering van de zorg verder te brengen. Dit doe ik o.a. in mijn rol bij het Nederlands Huisarts Genootschap in het project “preventie in de buurt”, en bij het Instituut voor Positieve Gezondheid (www.iph.nl). Samenwerken op gezondheid in de wijk, om mensen in hun eigen leefomgeving te stimuleren naar een gezonder leven.
Positieve Gezondheid is me op het hart geschreven en de veerkracht om met sociale, emotionele, en lichamelijke uitdagingen om te gaan, maakt me een gelukkig en gezond mens.
Wat halen vrouwelijke rolmodellen uit de VNVA?
Ik voel me verbonden met vrouwelijke collega artsen, omdat we allen vergelijkbare uitdagingen hebben. Het kan inspirerend zijn om te leren van anderen, en goede voorbeelden ook weer door te kunnen geven. Het is voor mij een feit dat het werk van de (huis)arts een druk vak is en (grote) verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Hoe daarmee om te gaan, maakt het verschil tussen gecompassioneerde artsen of mensen die bijna burn-out raken.
Wat voor mij goed werkt is dat ik aan het eind van de werkdag, op mijn fiets naar huis, altijd denk aan de 3 bijzondere contacten of gesprekken op mijn werk. Ik leg hiermee mij focus op wat ik heb kunnen betekenen, en niet op de dingen waar ik misschien niet (op tijd) aan toe ben gekomen, of die ik beter had kunnen doen. Het geeft me een gevoel van dankbaarheid en zingeving, en altijd weer een reden om de volgende dag met plezier naar mijn praktijk te gaan.
Mijn kinderen (12 en 14 jr.) zijn hierin een goede spiegel voor me. Met name in een periode van teveel ballen in de lucht, met ‘s avonds vergaderingen, diensten en sociale activiteiten, geven ze terug dat ze me missen. Maar dat ze zien dat ik van mijn werk geniet, en dat ze later ook hopen een beroep te gaan doen, waar ze veel voldoening uit hun werk halen.
