Loes Visser
Achtergrond
Dat ik ging studeren lag eigenlijk helemaal niet zo voor de hand. Ik ben geboren en getogen in Friesland en niemand binnen mijn familie had gestudeerd. Toen ik eenmaal was begonnen met de studie Farmacie in Groningen werd ik door hen ook wel benaderd als ‘de dame uit de stad’. Ik ben dus opgegroeid in een omgeving die wars is van poeha. Omdat ik zo groen als gras in Groningen arriveerde leek het me verstandig om lid te worden van een studentenvereniging. Het wonen in verschillende studentenhuizen en het actief participeren in het verenigingsleven heeft gezorgd voor een behoorlijke persoonlijke ontwikkeling. Ik zie het dan ook als een gemis dat de gemiddelde student daar tegenwoordig geen tijd meer voor heeft.
Rolmodel
Voor mij is professor Lolkje de Jong-van den Berg, hoogleraar Sociale Farmacie en Farmaco-epidemiologie een rolmodel geweest. Zij heeft bij mij het eerste zaadje geplant voor het doen van farmaco-epidemiologisch onderzoek en voor het thema ‘diversiteit’.
Grootste succes
Het winnen van de Corrie Hermann prijs staat hoog op de lijst, maar het meest trots ben ik toch op onze hartstikke leuke dochters. De oudste, Famke, zit in 5 VWO en wil heel graag Geneeskunde studeren. De jongste, Fleur, zit in 4 VWO, is goed in de bètavakken maar ook erg creatief, dus die oriënteert zich vooral in Delft. Ik ben blij dat mijn dochters opgroeien in een tijdperk waarin het logisch wordt gevonden dat vrouwen hun eigen pad kiezen en financieel onafhankelijk kunnen zijn als ze dat willen. Ik moest me toch nog altijd verantwoorden voor de 4 dagen dat ik m’n kinderen naar de crèche bracht.
Grootste mislukking
Als grootste mislukking beschouw ik een afgebroken promotietraject begin jaren ’90. Ik ben na het behalen van m’n doctoraal Farmacie aan de RUG begonnen aan een promotietraject in Utrecht naar sekseverschillen in farmacotherapie. Toen ik met mijn bèta-achtergrond niet op één golflengte bleek te zitten met mijn copromotor die socioloog was, heb ik na een jaar besloten om dit traject af te breken. Na het behalen van m’n apothekersdiploma en het afronden van de vervolgopleiding tot ziekenhuisapotheker ben ik alsnog gepromoveerd.
Drijfveren, succesfactoren en valkuilen
Nieuwsgierigheid is mijn belangrijkste drijfveer. Niet alleen vakinhoudelijk, maar ook in mijn rol als opleider. Hoe kan ik bv mijn aiossen zo goed mogelijk helpen bij het ontwikkelen van nieuw gedrag? Succesfactoren voor mijn carrière zijn mijn brede belangstelling en mijn gedrevenheid. Die laatste eigenschap heb ik van m’n vader, die zich tot grote ergernis van m’n moeder met hart en ziel inzette voor de Dorpsbelangen van Tytsjerksteradiel. Mijn valkuilen zijn moeilijk nee kunnen zeggen, gerelateerd aan mijn nieuwsgierigheid en brede belangstelling, en soms te bescheiden zijn. Dat resulteert dan in het niet durven uitspreken van ambities en daarmee rechts ingehaald worden door vrouwelijke collega’s die dat wel doen.
.jpg)