Het lied en de waarheid

Geresenceerd door: Aisa Kariman

Atlast Contact, februari 2014. Ean: 9789025443627

Helga Ruebsamen is een Nederlandse auteur, behorend tot het genre Indische auteurs.

In dit boek met veel autobiografische elementen, beschrijft ze de wereld gezien door de kinderogen van Louise Benda. Het verhaal verspringt soms met gedachten vanuit het heden, wat het lezen in het begin soms bemoeilijkt. Deze overgangen zijn soms plots, maar verder in het verhaal lezend, niet storend.

Het verhaal is in drie tijdperken opgedeeld: allereerst het leven in Nederlands-Indië, daarna de reis naar Europa en tenslotte het onderduiken in de oorlog.

Louise woont tot haar vijfde jaar in het vooroorlogse Indonesië, in Bandung. Door Louise’s ogen waan je je in een sprookjeswereld, waarin de natuur een grote rol speelt. In dit eerste deel is er een gemoedelijke sfeer waar Louisa opgroeit samen met moeder Helene, tante Margot (zus van moeder ) en vader Cees. Cees is van jood-Duitse afkomst en werkt als gynaecoloog in het ziekenhuis. Tante Margot is een moederfiguur.

In deze vredige sfeer ontstaan barstjes door brieven uit het buitenland, de ontrouw van moeder en minder tijd van tante Margot. Dit is het begin van Louise’s fantasiewereld, waarin ze probeert het dagelijkse leven te overleven.

In het tweede gedeelte reist de familie naar Europa, waar Louise nog een aantal schokken krijgt te verwerken, zoals de zelfmoord van haar grootvader. Dankzij Tinka, een Indisch meisje, die meereist kan Louise zich op de been houden. Dit gedeelte is een soort overgang van het warme Indië naar het koude en kille Holland.

In het derde deel staat Louise er alleen voor, de herinneringen aan Indië vervagen, en als ook Tinka zelfmoord pleegt heeft Louise het gevoel er helemaal alleen voor te staan. Moeder vertrekt naar familie in Engeland en niet veel later duikt Louise met vader onder, waar ze ter nauwer tijd aan de dood ontsnappen.

In al die jaren heeft Louise zichzelve een overlevingsmechanisme aangeleerd en bij de bevrijding eindigt ze met " Achterom kijken deed ik niet meer, ik kijk vooruit".

Ruebsamen verhaalt zo beeldend dat je de tropische hitte, sfeer, geuren, even sterk voelt als het koude klimaat en omgangsvormen in Nederland en de hatelijke gevoelens tijdens de tweede wereld oorlog.