Raak me aan

Gerecenseerd door: Geesje Nijhof

Recensie van Raak me aan. Auteur: Philip Troost

De schrijver, die werkzaam is in psychotherapie en pastoraat houdt een warm pleidooi over het belang van het fysieke contact (de letterlijke aanraking). Geen eenvoudige opgave in een tijd van “#meToo” en “social distancing”. In het eerste deel van het boek gaat het vooral over het belang van huidcontact in het kader van veilige hechting. Treffend vond ik de uitspraak van een kind: “Mama als we knuffelen repareren we elkaar.” Het gaat ook over de eigen verantwoordelijkheid om de eigen grenzen te herkennen en aan te geven en daarbij ook de grenzen van de ander te respecteren. Dat we allemaal “huidhonger” hebben zonder dat altijd te beseffen wordt omstandig en soms ook zweverig uitgelegd. Er worden concreet voorbeelden gegeven hoe je het fysieke contact meer bewust kunt toelaten in je dagelijks leven. Ook komt het risico van fysiek contact in professionele relaties en bij machtsongelijkheid aan bod. Troost pleit voor risicobeheer in plaats van risicomijding. Dit omdat hij stelt dat: ”Aanraking is onontbeerlijk voor fysieke, cognitieve en emotionele gezondheid en ontwikkeling.” Hij sluit het boek af met de waarschuwing dat het nieuwe normaal funest is, omdat stoppen met aanraken de nekslag is voor onze volksgezondheid. Hij vindt dat de negatieve impact van de afstandscultuur kan betekenen dat we bereid zijn te stoppen met leven om maar te voorkomen dat we ziek worden of sterven. Al met al roept het boek meer vragen op dan dat het antwoorden geeft.