Traumasporen

Gerecenseerd door: Petra Wempe, gepensioneerd huisarts

De schrijver is een zeer betrokken traumatherapeut, die in dit boek zijn eigen ontwikkeling zet naast de ontwikkeling van de wetenschap. Ondersteuning voor zijn werk vindt hij al bij Darwin, die reeds het vastzitten in een overlevingsmodus beschreef met als gevolg dat er geen ruimte is voor koestering, zorg en liefde. Maar die ook reeds schreef over verbanden tussen emoties en lichamelijke sensaties. Uitgebreid staat de schrijver stil bij de werking van de verschillende onderdelen van het brein om hier later in de toepassing van vormen van therapie op terug te kunnen vallen.

Het loskomen uit de overlevingsmodus, die ofwel zeer agiteerd ofwel volledig opgesloten kan zijn, en het weer grip krijgen op de eigen gevoelens en emoties is de rode draad die de schrijver volgt.

Het begrip PTSS, dat in de VS vooral ontwikkeld is naar aanleiding van de vele in oorlogen getraumatiseerde soldaten, breder getrokken naar traumatische, al dan niet sexuele, ervaringen in de jeugd. Een pleidooi om te ontkomen aan zeer uiteenlopende psychiatrische diagnoses, die geen recht doen aan de gevolgen van het oorspronkelijke trauma. Een pleidooi waar hij samen met collega’s ook binnen de ontwikkeling van de DSM veel tijd en aandacht aan heeft besteed. Het boek is gelardeerd met aangrijpende casuistiek, die goed zijn keuzes voor andere therapievormen dan medicatie en cognitieve gedragstherapie onderbouwen. Aandacht wordt besteed aan Mindfullness, Yoga, EMDR, Acupressuur, Inner Family System Therapie, Neurofeedback, Ritme en Theater. Het wordt echter nergens zweverig, want steeds komt het zoeken naar een uitleg vanuit de kennis van het brein terug. Het boek heeft me vele momenten van herkenning gegeven, zowel in beroepsmatige als ook persoonlijke ervaringen. Zeer aan te raden.