In memoriam Riet Ansink-Schipper (1931-2022)

Riet werd op 25 juli 1931 als Maria Cornelia Schipper geboren in Soengei Gerong op Sumatra. Haar vader werd doodgeschoten in de oorlog met Japan. Haar moeder kwam met Riet en haar zusje na de oorlog terug naar Nederland en ging in Arnhem wonen. Na de middelbare school ging Riet Geneeskunde studeren aan de toen nog Gemeente Universiteit van Amsterdam, nu Universiteit van Amsterdam. Tijdens haar studie leerde ze haar man Ben kennen en 2 maanden na haar afstuderen in 1956 trouwden ze. Ben ging in opleiding tot neuroloog en Riet begon met werken op de EHBO. En dat naast een jong gezin met 4 kinderen die in 5 jaar tijd geboren werden. Ze bleef altijd werken, onder andere ook als assistent in de psychiatrische kliniek in Vogelzang. Toen de kinderen wat groter werden besloot Riet toch nog medisch specialist te worden en van haar 45^e tot haar 49^e levensjaar was ze in opleiding tot medisch microbioloog. Daarna werkte ze bij de GGD en in het Lucas Ziekenhuis, nu OLVG West. Ze promoveerde in 1985 op Auxanographic Typing of Neisseria Gonorrhoeae Isolated in The Netherlands.

Riet was al in de jaren vijftig van de vorige eeuw lid van de VNVA. Ze werd begin jaren tachtig voorzitter van de afdeling Amsterdam toen zich een omwenteling had voltrokken naar een meer op jongeren gericht beleid. Van 1986 tot 1990 was Riet voorzitter van de landelijke VNVA. In 1989 sleepte de VNVA in Korea het wereldcongres van de MWIA in 1995 binnen en toen brak een periode van 6 jaar intensieve werkzaamheden aan. Riet was vanaf 1989 voorzitter van de wetenschappelijke commissie van de MWIA, een taak die ze heel serieus nam. De MWIA was in die tijd zeker geen gemakkelijke organisatie om mee te werken en we hadden ons geen betere trait d’union tussen dat bestuur en onze Nederlandse VNVA kunnen voorstellen dan de tactvolle en wijze Riet. En het was ook vanzelfsprekend dat ze de wetenschappelijke commissie van het wereldcongres in 1995 zou leiden. Alle inzendingen voor presentaties en posters werden nauwgezet beoordeeld, maar ook rekening houdend met de situatie van de deelneemsters. Door zowel voorzitter te zijn van de wetenschappelijke commissie van de MWIA als van ons congres heeft Riet gezorgd dat het wetenschappelijk niveau van de MWIA-congressen gestegen is. Door haar wijze van werken en optreden heeft ze zowel nationaal als internationaal veel aanzien verworven. En Riet onderhield de internationale contacten die ze daarvan heeft overgehouden, al waren het soms alleen maar Kerstkaarten. Riet heeft er veel tijd, energie en geld ingestoken. Als ik tegen haar zei dat dit toch wel erg veel was, zei ze dat je er iets voor over moest hebben en dat andere mensen paardreden. Het was voor de VNVA dan ook duidelijk dat Riet na dit congres erelid zou worden. In de jaren daarna bleef Riet de ontwikkelingen met betrekking tot vrouwelijke artsen volgen, zowel nationaal als internationaal.

De VNVA kan trots de nagedachtenis aan dit erudiete en wijze erelid in blijvende herinnering houden!

Cisca Griffioen,
erelid VNVA