Voorwoord nieuwsbrief juli 2024

Beste collega’s,

Ken je dat fenomeen dat je een hele waardevolle les van een patiënt meekrijgt, die je niet meteen kunt plaatsen, maar op een later tijdstip wel als een puzzelstukje past in de puzzel van het grotere geheel?

Nu denk je vast aan die ene keer dat je iets beter had kunnen doen, die keer dat je in retrospect anders had moeten aansluiten of woorden anders vielen dan bedoeld. Maar voor mij gaat het nu over een 70-jarige Iraanse man, gevlucht voor oorlog, die ik jaren geleden zag met hartkloppingen. Na een grondige cardiale work-up hadden wij een mooie gesprek over wie hij was en waar hij vandaan kwam. Hij vertelde iets over zijn land en haar ontberingen, ook de consequentie voor zijn bestaan en de zorgen over de toekomst. Dit gesprek vergeet ik niet snel. Ook zijn woorden niet ‘mijn land heeft toekomst als vrouwen opstaan en de straten opgaan. Zij zijn degene die het verschil kunnen en moeten maken, voor onze kinderen en kleinkinderen.’ Op dat moment kon ik ze nog niet goed plaatsen. Wel was het gevoel van urgentie groot, en verdriet eronder voelbaar. Daarom maakt(e) het indruk. En ik geloof ook, omdat dit grote vertrouwen in vrouwen, werd uitgesproken door een man. Een man die het lot van zijn land in de handen legde van revolutionaire vrouwen die de toekomst willen waarborgen van (klein)kinderen. Historisch niet zo’n gek idee als mijn eerste gevoel deed denken. Chat GPT hielp mij en somde er zomaar een paar op; Olympe de Gouges, Sojourner Truth, Emmeline Pankhurst, Rosa Parks, Agela Davis Laymah Gbowee, Malala Yousafzai. Stuk voor stuk droegen zij bij aan de vooruitgang van de rechten en het welzijn van vrouwen. Hun verhalen inspireren tot op de dag van vandaag en herinneren ons aan de kracht van individuele actie en de impact van collectieve inspanningen voor sociale rechtvaardigen.

In de liminale (overgangs) fase waar we nu in zitten, niet alleen in het zorglandschap…, zijn de onzekerheden groot. Stilstaan hierbij en losweken van oude machtsstructuren (Daniëlle Braun en Jitske Kramer leggen feilloos hun visie op liminaliteit en ‘tricky tijden’ uit), is iets wat tegennatuurlijk voelt. Zeker voor ‘doeners’ en mensen die regelmatig in een multi-spagaat staan.

Nu treffen we het met de zomervakantie voor de deur, dat er een soort natuurlijk momentum ontstaat om juist precies dat te doen: stil staan. Vertragen en intunen in je eigen ecosysteem. Tijd voor zelfzorg, reflectie en het opladen van de batterij. Wetenschappelijk onderzoek onderstreept het belang van zelfzorg als een fundament voor persoonlijke veerkracht en empowerment. Dit omvat ook je mentale, emotionele en sociale welzijn, niet op de laatste plaats je gevoel van eigenwaarde.

Als VNVA maken wij ons graag hard voor het belang van de vrouwelijke arts en zijn we gedreven om inclusieve zorg te waarborgen. Maar wij horen ook graag wat jullie nodig hebben om te groeien en bloeien.

We wensen jullie een mooie zomer. En hopen dat jullie niet schromen om ons op te zoeken en te delen waar je mee worstelt. Want zoals dr Martin Luther King zei: “Change does not roll in on the wheels of inevitability, but comes through continuous struggles.”

Geneviève Koolhaas

Voorzitter VNVA