Voorwoord VNVA Nieuwsbrief maart 2019

Alaaf!

Sinds de verhuizing in 2016 ben ik langzaam maar zeker ingeburgerd in Breda, en in de carnaval. Als import Brabander had ik een beperkt beeld: bier, dronken mensen, harde slechte muziek, een goed excuses voor de katholieken om nog even los te gaan voor het vasten. Maar na enkele jaren merk je toch de kracht van de tradities en hoe carnaval zoveel mensen samenbrengt. Het is een feest wat alle maatschappelijke rollen omdraait: jong en oud, rijk en arm. Iedereen is voor een paar dagen gelijk.

Wat nog wel opvallend bleef was de hoeveelheid mannen in officiële functie t.o.v. vrouwen. Voor een feest dat mensen zo samenbrengt en iedereen gelijk wordt geplaatst, lopen de regels in veel grote steden nog 100 jaar achter. Gelukkig zijn dit jaar voor het eerst in een van de grote carnavals steden (Tilburg) de statuten aangepast: Nathalie Nijs van GroenLinks heeft zich met andere vrouwelijke collega’s hard gemaakt voor de zaak. In de oude statuten stond letterlijk dat zowel de prins als de raad van 11 uit mannen moest bestaan. In meerdere kleinere dorpen in Brabant was deze verandering gelukkig al ingezet, maar dit meer aan tekort aan deelnemers dan het ontwikkelen van gelijke rechten. In 2018 waren er meerdere Prinses carnaval, zoals in het Brabantse Megen, Helmond en Baarle-Nassau.

Zo veranderd langzaam en versterkt zeker niet alleen in de werkwereld maar ook binnen oude tradities de positie van de vrouw. Nu is het natuurlijk de vraag hoe lang het zal duren voordat er werkelijk vrouwen aan de top komen in een van de grote steden. Maar wie weet, misschien wordt mijn in Brabant geboren dochter wel een echte Prinses.

Houdoe!

- Lotte Raadschilders