Interview met Sabine Oertelt-Prigione, de opvolgster van Toine Lagro
dinsdag 1 maart 2022
In september 2017 is Sabine Oertelt-Prigione benoemd tot hoogleraar Gender in Primary and Transmural Care aan de Radboud Universiteit (50%). Deze leerstoel is de voortzetting van de Leerstoel Vrouwenstudies Medische wetenschappen die door Toine Lagro-Janssen bezet werd.
Omdat deze leerstoel in 1996 als bijzondere leerstoel door de VNVA is ingesteld, voelen wij ons verbonden met het vervolg hiervan. Ik had een interview met Sabine per zoom om van haar te horen hoe zij invulling geeft aan haar opdracht. Sabine (1978) is Duitse, maar in Italië opgegroeid en heeft in Milaan haar opleiding geneeskunde en specialisatie tot internist gevolgd. In Londen haalde ze aan de School of Hygiene and Tropical Health haar master in Public Health. In Berlijn is zij vervolgens gepromoveerd in genderstudies en interne geneeskunde. Zij woont nu in Arnhem, is getrouwd en heeft een dochter.
Zij vertelt dat het spannend was om aan de Radboud universiteit te starten. Er veranderde steeds veel en doordat zij het Nederlandse systeem niet kende kostte het veel moeite om aan te haken in de bestaande netwerken. Zij was wel al intensief betrokken bij Europese netwerken. Langzamerhand kan men haar goed vinden voor diverse activiteiten. Sinds kort heeft zij een tweede (50%) leerstoel in Bielefeld, Duitsland. Binnen deze nieuwe faculteit gezondheidswetenschappen krijgt ze ook de gelegenheid om sekse- en gendersensitieve geneeskunde verder te ontwikkelen. Het biedt daarbij de kans om tot een nauwe samenwerking tussen beide universiteiten te komen. Het geeft haar positieve energie om vanuit de verschillende systemen van de universiteiten deze uitdaging aan te gaan. In Duitsland moet er nog veel meer gewerkt worden aan de positie van vrouwen aan de universiteit dan in Nederland. Zij merkt nu dat er langzamerhand een stabiele situatie ontstaat in de structuur waar ze in kan werken en dat ze meer met de inhoud aan de slag kan.
Op de vraag over haar leerstoel binnen de Eerstelijnsgeneeskunde vertelt zij dat het erg zoeken was hoe zij hier invulling aan kon geven. Als internist heeft zij een andere kijk op de eerstelijns en heeft zij geen natuurlijke achterban, zoals haar voorgangster, Toine Lagro, die huisarts was. Aanvankelijk was onderwijs geven vanwege de taal nog een probleem, maar inmiddels beheerst zij het Nederlands zodanig dat zij goed zou kunnen lesgeven. Zij ziet duidelijk behoefte aan uitbreiding van genderstudies in het geneeskunde curriculum. In het huisartscurriculum is dit al beter uitgewerkt waarbij het duidelijk is dat huisartsen en huisartsen in spé een andere, meer holistische kijk hebben.
Haar focus heeft tot nu toe gelegen op het bekend raken in het Nederlandse onderzoeksveld en het met elkaar in verbinding brengen van verschillende vakgroepen binnen de kliniek om meer de diepte in te kunnen gaan over sekseverschillen en gender. Om specialisten en studenten met nieuwe onderwijsmethoden bij elkaar te brengen is zij een Summerschool aan het uitwerken. Dit zou een opstap kunnen zijn tot het creëren van een minor over genderaspecten in de geneeskunde. Het zou bovendien mooi zijn als dit niet beperkt blijft tot de geneeskunde maar ook over de grenzen van het vakgebied gaat door samenwerking met mensen met een hoog kennisniveau op dit thema.
Ik vertel dat de VNVA het netwerken ook als belangrijk doel heeft en vraag of Sabine er aan gedacht heeft om de VNVA te betrekken bij haar activiteiten? Zij heeft daar zeker aan gedacht, zij heeft al op verschillende manieren met de VNVA te maken gehad, zoals haar presentatie bij het Els Borst Oeuvreprijs symposium van Hanneke Takkenberg. Zij ziet de VNVA als één van de stakeholders om mee samen te werken bij het onderzoek naar het proces van implementatie van onderzoeksresultaten. Zij heeft hier een subsidieaanvraag voor lopen.
Samen bespreken we ook hoe de VNVA een podium kan bieden om onderzoeksresultaten te presenteren. Mijn suggestie van een nieuwe rubriek: “de hoogleraar vertelt” in onze digitale nieuwsbrief, kan, samen met andere hoogleraren, een interessante vorm zijn. Verder was Sabine nieuwsgierig naar de opbouw van de VNVA. Nadat ik haar hier over geïnformeerd heb, evenals over onze contacten internationaal via de MWIA, besluiten we met de opmerking dat de VNVA óók een gezelligheidsvereniging is, waarbij de contacten door de generaties en de specialisaties heen centraal staat!
- Lydia Ketting-Stroet,
voorzitter VNVA